Την Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009, πραγματοποιήθηκε στην Αρναία της Χαλκιδικής η Ζ’ συνάντηση μαθητών Γυμνασίων της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου. Το σχολείο μας εκπροσωπήθηκε από μια ομάδα μαθητών της Γ' Γυμνασίου με υπέυθυνη την κ. Παπακώστα Ρούσα. Οι πολύ ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις των σχολείων της περιοχής μας είχαν ως θέμα: "Επαναστατημένα νειάτα ή νέοι σε κίνδυνο;".
Από την πλευρά του σχολείου μας μίλησε η Κατερίνα Καλογιάννη. Το κείμενο που παρουσιάστηκε και ακολουθεί, έγινε με τη συνεργασία όλης της ομάδας.
Συχνά, σήμερα, μας κατηγορούν εμάς τους νέους, πως δεν παίρνουμε τίποτα στα σοβαρά, πως δεν σεβόμαστε τίποτα,
ούτε θεσμούς, ούτε αρχές, ούτε πρόσωπα. Μας κατηγορούν πως περιφρονούμε τα πάντα και αδιαφορούμε για όλα. Μας αποκαλούν χαρακτηριστικά «γενιά του καναπέ». Μας κατηγορούν πως ενδιαφερόμαστε μόνο για τη διασκέδαση και την καλοπέρασή μας. Ακόμα και όταν κινητοποιούμαστε, θεωρούν ότι αυτό γίνεται χωρίς περίσκεψη και αίσθημα ευθύνης, αλλά επιπόλαια και επιθετικά. Θεωρούμε ότι οι κατηγορίες αυτές είναι άδικες. Κάνοντας την αυτοκριτική μας, παραδεχόμαστε ότι οργιζόμαστε και παραφερόμαστε εύκολα. Ότι ακολουθούμε εκείνο που αποφασίσαμε πάνω στο θυμό μας χωρίς να μπορούμε να συγκρατηθούμε. Ότι είμαστε εγωιστές και δεν δεχόμαστε την περιφρόνηση και την αδικία.
Παρόλα αυτά όμως, δεν έχουμε κακές διαθέσεις. Είμαστε ευκολόπιστοι, γεμάτοι ελπίδες, μεγαλόψυχοι. Σίγουρα προτιμούμε να κάνουμε ό,τι μας φαίνεται ωραίο παρά ό,τι μας συμφέρει, γιατί οι πράξεις μας υπαγορεύονται πιο πολύ από την καρδιά παρά από ψυχρό υπολογισμό. Αγαπούμε τους φίλους μας επειδή η κρίση μας δεν βασίζεται στο συμφέρον.
Είμαστε υπερβολικοί συχνά στις εκδηλώσεις μας, γιατί θεωρούμε ότι ξέρουμε τα πάντα και θέλουμε να έχουμε λόγο για τα πάντα.
Δεν είναι δικαιολογημένο όμως αυτό; Αν δεν κάνουμε τίποτα, σημαίνει πως δε ζούμε.
Κάθε νεολαία υγιής και καλά διαμορφωμένη είναι από τη φύση της επαναστατική. Καλείται να νιώσει, να αισθανθεί, να ζυμωθεί με την κακοδαιμονία της κοινωνίας.
Ακόμη κι όταν διαπράττουμε κάποιο αδίκημα, αυτό δεν οφείλεται σε κακία. Θεωρούμε όλους τους ανθρώπους απλούς και ενάρετους γιατί τους κρίνουμε με βάση τη δική μας αθωότητα.
Αγαπούμε σίγουρα το γέλιο και τα αθώα πειράγματα.
Με λίγα λόγια χαρακτηριζόμαστε από αποφασιστικότητα, μαχητικότητα, αυθορμητισμό, αισιοδοξία, επαναστατικότητα, ειλικρίνεια, αλτρουϊσμό, δημοκρατικότητα και ανιδιοτέλεια.
Πάνω απ’ όλα όμως, μας χαρακτηρίζει η ευαισθησία και το ενδιαφέρον.
Ενδιαφερόμαστε και ευαισθητοποιούμαστε για το περιβάλλον.
Γνωρίζουμε ότι η κατάσταση είναι άσχημη και χειροτερεύει διαρκώς. Γι’ αυτό και δεν παραμένουμε άπραγοι.
Δρούμε και προσπαθούμε να δώσουμε λύση με την ενεργό συμμετοχή μας σε περιβαλλοντικούς οργανισμούς. Συμμετέχουμε σε δενδροφυτεύσεις, προσπαθούμε να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε κι άλλους ανθρώπους, παίρνουμε μέρος σε περιβαλλοντικά προγράμματα, ενημερωνόμαστε διαρκώς.
Ενδιαφερόμαστε για θέματα παιδείας, μια που αυτή μας διαμορφώνει σαν άτομα και προσωπικότητες.
Αγωνιζόμαστε για τη βελτίωσή της, για μια παιδεία που θα μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και δε θα μας γεμίζει μόνο με πληθώρα γνώσεων τις οποίες αύριο δεν θα θυμόμαστε. Δεν θέλουμε μόνο να απομνημονεύουμε, θέλουμε να καταλαβαίνουμε, να κρίνουμε, να συμπεραίνουμε.
Ενδιαφερόμαστε για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ειρήνη.
Ζητούμε έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που μας περιβάλλει. Έναν κόσμο που θα σέβεται τον άνθρωπο, την μοναδικότητά του, την ιδιαιτερότητά του και την ελευθερία του. Συμμετέχοντας σε κινήματα και πορείες διεκδικούμε ένα μέλλον χωρίς πολέμους. Γιατί ο πόλεμος είναι ανήθικος, παράλογος, βίαιος, καταστροφικός.
Διεκδικούμε έναν κόσμο ειρηνικό που θα μας επιτρέπει να μεστώσουμε και να ονειρευτούμε.
Ενδιαφερόμαστε για το μέλλον μας που το βλέπουμε να κινδυνεύει από διάφορους εχθρούς.
Την ανεργία που αυξάνεται επικίνδυνα και μας κάνει να αισθανόμαστε ανασφαλείς, απαισιόδοξοι, φοβισμένοι.
Την μάστιγα των ναρκωτικών και του αλκοόλ που πλήττει κυρίως εμάς. Προσπαθούμε να ενημερωθούμε, να προστατευτούμε, να στηρίξουμε φίλους που νοιώθουν αδύναμοι και κινδυνεύουν.
Αγωνιούμε για την παράδοση του τόπου μας και τη διάσωσή της και συμμετέχουμε σε συλλόγους πολιτιστικούς και θεατρικές ομάδες.
Ανησυχούμε για τη βία και τη νοθεία που υπάρχουν στον αθλητισμό και προσπαθούμε συμμετέχοντας σε αθλητικούς συλλόγους να αγωνιστούμε για έναν αθλητισμό που θα προσφέρει σωματική αλλά και ψυχική υγεία.
Ζούμε δυστυχώς σ’ έναν κόσμο αβεβαιότητας.
Έναν κόσμο που λέει ότι ενδιαφέρεται για εμάς, που όλα γίνονται για εμάς, αλλά που δυστυχώς δεν φαίνεται να μας ακούει.
Παρόλα αυτά εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Όχι για να γκρεμίσουμε πρότυπα και αξίες αλλά για να αναστηλώσουμε αυτά που οι μεγάλοι έχουν ποδοπατήσει.
Αντιπροσωπεύουμε την «καινούρια συνείδηση», αυτή που εξεγείρεται.
Και πρέπει να ξέρουμε ότι ο αγώνας ο καλός, ο τίμιος και δημιουργικός κάνει τη ζωή σημαντική.
Από την πλευρά του σχολείου μας μίλησε η Κατερίνα Καλογιάννη. Το κείμενο που παρουσιάστηκε και ακολουθεί, έγινε με τη συνεργασία όλης της ομάδας.
Συχνά, σήμερα, μας κατηγορούν εμάς τους νέους, πως δεν παίρνουμε τίποτα στα σοβαρά, πως δεν σεβόμαστε τίποτα,
ούτε θεσμούς, ούτε αρχές, ούτε πρόσωπα. Μας κατηγορούν πως περιφρονούμε τα πάντα και αδιαφορούμε για όλα. Μας αποκαλούν χαρακτηριστικά «γενιά του καναπέ». Μας κατηγορούν πως ενδιαφερόμαστε μόνο για τη διασκέδαση και την καλοπέρασή μας. Ακόμα και όταν κινητοποιούμαστε, θεωρούν ότι αυτό γίνεται χωρίς περίσκεψη και αίσθημα ευθύνης, αλλά επιπόλαια και επιθετικά. Θεωρούμε ότι οι κατηγορίες αυτές είναι άδικες. Κάνοντας την αυτοκριτική μας, παραδεχόμαστε ότι οργιζόμαστε και παραφερόμαστε εύκολα. Ότι ακολουθούμε εκείνο που αποφασίσαμε πάνω στο θυμό μας χωρίς να μπορούμε να συγκρατηθούμε. Ότι είμαστε εγωιστές και δεν δεχόμαστε την περιφρόνηση και την αδικία.Παρόλα αυτά όμως, δεν έχουμε κακές διαθέσεις. Είμαστε ευκολόπιστοι, γεμάτοι ελπίδες, μεγαλόψυχοι. Σίγουρα προτιμούμε να κάνουμε ό,τι μας φαίνεται ωραίο παρά ό,τι μας συμφέρει, γιατί οι πράξεις μας υπαγορεύονται πιο πολύ από την καρδιά παρά από ψυχρό υπολογισμό. Αγαπούμε τους φίλους μας επειδή η κρίση μας δεν βασίζεται στο συμφέρον.
Είμαστε υπερβολικοί συχνά στις εκδηλώσεις μας, γιατί θεωρούμε ότι ξέρουμε τα πάντα και θέλουμε να έχουμε λόγο για τα πάντα.
Δεν είναι δικαιολογημένο όμως αυτό; Αν δεν κάνουμε τίποτα, σημαίνει πως δε ζούμε.
Κάθε νεολαία υγιής και καλά διαμορφωμένη είναι από τη φύση της επαναστατική. Καλείται να νιώσει, να αισθανθεί, να ζυμωθεί με την κακοδαιμονία της κοινωνίας.
Ακόμη κι όταν διαπράττουμε κάποιο αδίκημα, αυτό δεν οφείλεται σε κακία. Θεωρούμε όλους τους ανθρώπους απλούς και ενάρετους γιατί τους κρίνουμε με βάση τη δική μας αθωότητα.
Αγαπούμε σίγουρα το γέλιο και τα αθώα πειράγματα.
Με λίγα λόγια χαρακτηριζόμαστε από αποφασιστικότητα, μαχητικότητα, αυθορμητισμό, αισιοδοξία, επαναστατικότητα, ειλικρίνεια, αλτρουϊσμό, δημοκρατικότητα και ανιδιοτέλεια.
Πάνω απ’ όλα όμως, μας χαρακτηρίζει η ευαισθησία και το ενδιαφέρον.
Ενδιαφερόμαστε και ευαισθητοποιούμαστε για το περιβάλλον.
Γνωρίζουμε ότι η κατάσταση είναι άσχημη και χειροτερεύει διαρκώς. Γι’ αυτό και δεν παραμένουμε άπραγοι.
Δρούμε και προσπαθούμε να δώσουμε λύση με την ενεργό συμμετοχή μας σε περιβαλλοντικούς οργανισμούς. Συμμετέχουμε σε δενδροφυτεύσεις, προσπαθούμε να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε κι άλλους ανθρώπους, παίρνουμε μέρος σε περιβαλλοντικά προγράμματα, ενημερωνόμαστε διαρκώς.
Ενδιαφερόμαστε για θέματα παιδείας, μια που αυτή μας διαμορφώνει σαν άτομα και προσωπικότητες.
Αγωνιζόμαστε για τη βελτίωσή της, για μια παιδεία που θα μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και δε θα μας γεμίζει μόνο με πληθώρα γνώσεων τις οποίες αύριο δεν θα θυμόμαστε. Δεν θέλουμε μόνο να απομνημονεύουμε, θέλουμε να καταλαβαίνουμε, να κρίνουμε, να συμπεραίνουμε.
Ενδιαφερόμαστε για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ειρήνη.
Ζητούμε έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που μας περιβάλλει. Έναν κόσμο που θα σέβεται τον άνθρωπο, την μοναδικότητά του, την ιδιαιτερότητά του και την ελευθερία του. Συμμετέχοντας σε κινήματα και πορείες διεκδικούμε ένα μέλλον χωρίς πολέμους. Γιατί ο πόλεμος είναι ανήθικος, παράλογος, βίαιος, καταστροφικός.
Διεκδικούμε έναν κόσμο ειρηνικό που θα μας επιτρέπει να μεστώσουμε και να ονειρευτούμε.
Ενδιαφερόμαστε για το μέλλον μας που το βλέπουμε να κινδυνεύει από διάφορους εχθρούς.
Την ανεργία που αυξάνεται επικίνδυνα και μας κάνει να αισθανόμαστε ανασφαλείς, απαισιόδοξοι, φοβισμένοι.
Την μάστιγα των ναρκωτικών και του αλκοόλ που πλήττει κυρίως εμάς. Προσπαθούμε να ενημερωθούμε, να προστατευτούμε, να στηρίξουμε φίλους που νοιώθουν αδύναμοι και κινδυνεύουν.
Αγωνιούμε για την παράδοση του τόπου μας και τη διάσωσή της και συμμετέχουμε σε συλλόγους πολιτιστικούς και θεατρικές ομάδες.
Ανησυχούμε για τη βία και τη νοθεία που υπάρχουν στον αθλητισμό και προσπαθούμε συμμετέχοντας σε αθλητικούς συλλόγους να αγωνιστούμε για έναν αθλητισμό που θα προσφέρει σωματική αλλά και ψυχική υγεία.
Ζούμε δυστυχώς σ’ έναν κόσμο αβεβαιότητας.
Έναν κόσμο που λέει ότι ενδιαφέρεται για εμάς, που όλα γίνονται για εμάς, αλλά που δυστυχώς δεν φαίνεται να μας ακούει.
Παρόλα αυτά εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Όχι για να γκρεμίσουμε πρότυπα και αξίες αλλά για να αναστηλώσουμε αυτά που οι μεγάλοι έχουν ποδοπατήσει.
Αντιπροσωπεύουμε την «καινούρια συνείδηση», αυτή που εξεγείρεται.
Και πρέπει να ξέρουμε ότι ο αγώνας ο καλός, ο τίμιος και δημιουργικός κάνει τη ζωή σημαντική.
«Αγωνίζομαι σημαίνει υπάρχω»
