Της Ελένης Γραμπή
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος, “όργανο της τάξης” αλλά πάνω από όλα ΠΑΤΕΡΑΣ, να σηκώνει το όπλο του σε ένα παιδί, να το σκοτώνει, να πνίγει μια χώρα στην αναρχία και να μη ζητά ούτε μια συγνώμη; Αυτός ο άνθρωπος πώς μπορεί να ζει χωρίς τύψεις; Πώς θα μπορέσει να αντικρύσει την μάνα του παιδιού αυτού στα μάτια; Μια μάνα που από τη μια στιγμή στην άλλη έχασε ολόκληρο τον κόσμο κάτω από τα πόδια της;
Εμείς οι νέοι, πώς αντιδρούμε; Με διαδηλώσεις και πορείες. Δείχνουμε τη δυσαρέσκειά μας όχι μόνο για το θάνατο ενός παιδιού αλλά και για όλη την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο.
Ως αυτό το σημείο, οι πράξεις μας είναι δικαιολογημένες. Όλοι έχουμε ανάγκη από ένα ξέσπασμα! Αλλά πώς εξηγούνται οι καταστροφές και οι λεηλασίες τόσων ξένων περιουσιών; Άνθρωποι που περίμεναν τα Χριστούγεννα για να δουλέψουν, κι αντί για αυτό, πληρώνουν τα σπασμένα!
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Αλέξανδρου…
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος, “όργανο της τάξης” αλλά πάνω από όλα ΠΑΤΕΡΑΣ, να σηκώνει το όπλο του σε ένα παιδί, να το σκοτώνει, να πνίγει μια χώρα στην αναρχία και να μη ζητά ούτε μια συγνώμη; Αυτός ο άνθρωπος πώς μπορεί να ζει χωρίς τύψεις; Πώς θα μπορέσει να αντικρύσει την μάνα του παιδιού αυτού στα μάτια; Μια μάνα που από τη μια στιγμή στην άλλη έχασε ολόκληρο τον κόσμο κάτω από τα πόδια της;
Εμείς οι νέοι, πώς αντιδρούμε; Με διαδηλώσεις και πορείες. Δείχνουμε τη δυσαρέσκειά μας όχι μόνο για το θάνατο ενός παιδιού αλλά και για όλη την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο.
Ως αυτό το σημείο, οι πράξεις μας είναι δικαιολογημένες. Όλοι έχουμε ανάγκη από ένα ξέσπασμα! Αλλά πώς εξηγούνται οι καταστροφές και οι λεηλασίες τόσων ξένων περιουσιών; Άνθρωποι που περίμεναν τα Χριστούγεννα για να δουλέψουν, κι αντί για αυτό, πληρώνουν τα σπασμένα!
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Αλέξανδρου…
